რატომ არის დღევანდელი 'muffin' ჩემი ბავშვობის დრონდელი 'ბურჟოვიკა' და რა მსგავსებაა ბებიაჩემის გამომცხვარ სახლის ნამცხვარსა და სხვა მაღალი თრენდის კაფეში ნაყიდ ლურჯი კენრკას პატარა ნაჭერს შორის
რამოდენიმე წელია ვცხოვრობ უცხოეთში. არასდროს მიფიქრია თუ ასე მომიწევდა, უბრალოდ ასე მოხდა. ცხოვრებას არ ვუჩივი, უფრო მეტიც თითქოს ყველაფერი კარგადაც მიდის. ახლახან დოქტორანტურაზეც ჩავაბარე, სამსახური გამოვიცვალე და მიუხედავად იმისა რომ დიდი ფულის პატრონი ვერ გავხდი, მაინც მიმაჩნია რომ ინტელექტუალურად კარგად მივდივარ.
ბევრი კარგი, ძალიან კარგი და არც თუ ისე კარგი ადამიანი შემხვდა ბოლო 17 წლის განმავლობაში - ეს ის დროა რაც მშობლიური სოფელი დავტოვე და ბედის საძიებლად ქალაქს გამაშურეს მშობლებმა. ამას იმიტომ კი არ ვამბობ რომ ვინმემ რაიმე ძალით შემომახვია თავს, არამედ პირიქით მინდა მადლობა გადავუხადო ყველას ვინც ამაში ხელი მომიმართა, პირველ ყოვლისა კი ჩემს ბუნჩულა და გემრიელ მშობლებს რომლებიც სიყვარულის უცნაური ფორმების გამოხატვით მუდამ მაგრძნობინებენ რომ ჩემთან არიან.
რა შუაშია ახლა ეს 'ბურჟოვიკასთან'? იკითხავთ და მართალიც იქნებით. ბავშობა დედოფლისწყაროს სოფელ ჯაფარიძეში მაქვს გატარებული. მიუხედავად იმისა რომ მთელი 17 წლიდან ბავშვობისა მანდ 2/3 გავატარე არასდროს ვფიქრობდი რომ აქ მყარად ვარ - მუდამ მიმაჩნდა რომ იქ არ ვეკუთვნოდი. თუმცა პრობლემა იმაში არის რომ არც იქ ვეკუთვნოდი სადაც სკოლაში ვსწავლობდი სიღნაღის რაიონის სოფელში - ქვემო მაჩხაანში, არა მარტო იმიტომ რომ ძალიან ცოტა მეგობარი მყავდა არამედ იმიტომაც რომ უბრალოდ იქ არაფერი იყო ჩემი...
ხოდა ასე, ჯაფარიძის ორღობეებში ზოგჯერ სირბილის შემდეგ სახლში დაბრუნებისას ბებია დაგვახვედრებდა 'ბურჟავიკას' რომელიც იმდენად ტკბილი და გემრიელი იყო რომ მისი გემო რთული დასავიწყებელი იქნებოდა მრავალი წლის შემდეგ...
მრავალი წლის შემდეგ როდესაც კვლავაც ახლობლების გარეშე ვიქნებოდი, სრულიად უცხო გარემოში მეგობრების, ოჯახის გარეშე და როდესაც კვლავაც მექნებოდა განცდა რომ იქ არ ვეკუთვნი - მე ვიპოვიდი 'ბურჟოვიკას' 'muffin'-ის სახით რომელიც გახდებოდა ჩემი მეგობარი და გამახსენებდა ბურჟოვიკას წლებს - რომელიც მთელი ბავშობა გაგრძელდა.
ბაბომ როგორც ბებიას ქიზიყში ეძახიან, ადრეულ წლებში მასწავლა ბურჟოვიკას გაკეთება და უფრო მეტიც 1990 წლებში როდესაც საშინელი გაჭირვების ფონზე რთული იყო ბავშვებისათვის სხვა უფრო ძვირადღირებული ტკბილეულის გაკეთება, 'ბურჟოვიკა' ასრულდებდა ყველაზე გემრიელის და სანუკვარის როლს. ბევრი ახალი წელი იქნებოდა 'ბურჟოვიკათი' თანმდევი და არა მხოლოდ ჩემი ბაბო იქნებოდა მისი გაკეთების მასტერი, არამედ მრავალი მისი ასაკის სხვა ბაბოები რომლებიც აგრეთვე თავინთი შვილიშვილების გახარებას შეეცდებოდნენ.
ბურჟოვიკას გაკეთება არ იყო რთული და ახლა როდესაც მივირთმევ ე.წ. თრენდის ლურჯ კენკრას სანუკვარ ტკბილეულს, მახსენდება, რომ ბაბო სპეციალურ ფორმაში სვამდა ხოლმე ამ უზარმაზარ მასას. შემდეგ იჭრებოდა იგი. მრგვალი ფორმის იყო, დაახლოებით ისეთი, სამაშველო რგოლები რომ არის.
კვერცხი, ფქვილი, ცოტა შაქარი (ბევრი არ შეიძლებოდა, მუდამ შაქრის დეფიციტი იყო, ან არ იყო მაგრამ მისი ყიდვა იყო ძვირი. არც თაფლი შეიძლებოდა) ზეთი მზესუმზირის, სოდა აგრეთვე. ხო, მარილიც აუცილებლად; ბაბო მარილის გარეშე არ გამოაცხობდა ნამცხვარს, ამობდა სხვანაირ გემოს აძლევსო.
მგონი სულ ეს იყო - მერე კიდევ ხილს დაამატებდი თუ ძალიან გინდოდა...
ეს რეცეპტი არაა, ვიცი რაღაცეები გამომრჩა აქ ალბათ - ბაბოც სულ ასე ამბობდა, არ მანდობდა, შენ მარტოს როგორ განდობ-ო ამბობდა, ხან ეს გავიწყდება, ხან ისო...
საწყალი ჩემი ბებო, ამიტომაც გამაგზავნა ნამცხვრების სკოლაში ერთ ზაფხულს.
ჩემგან მაინც არ გამოვიდა მცხობელი. თუმცა ჩემი საყვარელი ბაბუკის 'ბურჟოვიკა' სულ ჩემთან დარჩა - და ყველა ნამცხვარს ჯობია რომელიც მინახავს აქამდე. მას ჩემი ბებოს გემო აქვს, მისი ხელების მოძრაობას ვხედავ მასში და მასთან მონატრებას მიქარვებს.
აი ასე, მე და 'muffin' ვმეგობრობთ - დღეს. იგი ჩემი ბავშობაა, რომელიც ასე სწრაფად გაფრინდა, ბებო წაიყვანა და ბურჟოვიკაც გააქრო.
ეს ჩემი ბაბოს, ბურჟოვიკას, 'muffin' - ის ისტორიაა 25 წლის შემდეგ.
